Wielki, energiczny, przyjazny, wszechstronnie utalentowany, skory do zabaw. Gdyby w kilku słowach trzeba było streścić charakter Burjaattikoira, trudno o celniejszą charakterystykę. Wilczarz buriacko-mongolski, bo tak nazywa się psa w jego ojczyźnie, to duży pasterski pies, który przez wiele pokoleń służył do pilnowania bydła oraz ochrony domostwa. Wywodzi się z surowego klimatu Buriacji i Mongolii, a swego czasu cieszył się nawet szlachetnym tytułem świętego psa. Poznajcie bliżej rasę, która na Dalekim Wschodzie jest ceniona i uwielbiana, a w naszych rejonach cieszy się coraz większą popularnością.
Charakterystyka rasy psa Burjaattikoira
Z całą pewnością, Burjaattikoria stanowi idealną alternatywę dla wszystkich tych, którzy mają słabość do dużych psów, ale jednocześnie obawiają się ich potężnej sylwetki i dominującego charakteru. Ten swego rodzaju misz-masz potęgi i łagodności, zapewnia wiele wspaniałych chwil, spędzonych na zabawie i radosnym spędzaniu wolnego czasu. Psy tej rasy kochają aktywność fizyczną, dlatego jeśli chcesz by burjat towarzyszył ci w bloku, koniecznie zadbaj o to, by miał sporo okazji do swobodnego wybiegania. Psy te świetnie sprawdzają się podczas wspólnych treningów biegowych lub rowerowych. Warto jednak pamiętać, by swojemu pupilowi dozować intensywność wysiłku. Wszystko po to, by dbać o jego stawy i kości. Kilkunastokilometrowy bieg dla tak dużego są może być szkodliwy. Obciążenia układu ruchowego to jedno, a zagrożenie problemami z sercem – drugie. Dlatego warto pamiętać, by zarówno intensywność, jak i czas trwania wspólnych treningów nie były zbyt duże.
Burjaattikoria charakteryzuje się masywnym ciałem i dużym umięśnieniem, skrywanym pod gęstą okrywą włosową imponująca sierść burjatów stanowi jedne ze znaków rozpoznawczych tej niezwykle popularnej na wschodzie rasy. Pies posiada dużą głowę, szeroką czaszkę i płaskie czoło. Głowa burjata posiada wyraźnie zaznaczone przejście od czoła do pyska, a jej rysy twarzy są dość surowe. Charakterystycznym znakiem są z pewnością niewielkich rozmiarów oczy, najczęściej posiadające piwny kolor. Uszy są średniej wielkości, wiszące, dość wysoko osadzone. Głowa psa osadzona jet na mocnej i dobrze umięśnionej szyi, co sprawia, że pies prezentuje się szacownie i proporcjonalnie. Pies ten ma duży i ciężki ogon, który naturalnie zwisa do wysokości stawu skokowego. Psy osiągają wysokość w kłębie do 65 cm, suki – do 60 cm. Dorosły burjat może ważyć od 40 do nawet 70 kg.
Pielęgnacja
Pies rasy Burjaattikoria wymaga pielęgnacji, przede wszystkim w zakresie sierści. Obowiązkiem właściciela jest regularne wyczesywanie włosów,zapobiegające ich sklejaniu czy rozwojowi pasożytów. Wyczesując psa, pomagamy mu także pozbyć się sierści wyleniałej, dlatego warto czesać wilczarza burjackiego w odstępach kilkudniowych. Sierść burjata nie jest równej długości. Najkrótsza znajduje się na głowie i twarzy, a także w okolicy szyi. W pozostałych miejscach mamy do czynienia z sługą i gęstą okrywą włosową, która chroni psa przed skutkami niskich temperatur. Najpopularniejsze umaszczenie to barwa czarna lub brązowa. Często, na tych kolorach zdarzają się również białe plamy.
Charakter i temperament
Wilczarz buriacko-mongolski, którego angielska nazwa brzmi Buryat-Mongolian Wolfhound, charakteryzuje się bardzo przyjaznym usposobieniem. Lubi towarzystwo ludzi, w szczególności dzieci. Przywiązuje się mocno do swoich domowników, a kiedy zachodzi taka potrzeba, jest gotów ich bronić bez względu na okoliczności. Poza wszystkim, to jednak niezwykle inteligentny i posłuszny pies, dlatego coraz większa liczba osób pragnie mieć takiego towarzysza. Rasa, mimo że coraz popularniejsza w Europie, wciąż nie została uznana przez międzynarodową federacje kynologiczną. Regionalne i krajowe związki hodowlane prowadzą, co prawda księgi hodowli, jednak FCI do tej pory nie uznało psów Burjaattikoria za oficjalną rasę.
Szkolenie takiego psa nie jest łatwe, choćby z uwagi na jego duża pewność siebie oraz nieustępliwość. Jeśli jednak treningi rozpoczniemy odpowiednio wcześnie, istnieje duże prawdopodobieństwo, że wypracujemy wspólnie z naszym pupilem wszystkie pożądane cechy i zachowania. Co istotne, Burjaattikoria jest pokojowo nastawiony do innych psów. Nie musimy, więc obawiać, się, że ten ten potężny pies będzie korzystał ze swoich walorów, ”rozstawiając po kątach” inne zwierzęta w domu lub na spacerze.
Burjaattikoria – dobry pies obronny
Hodowcy i badacze rasy podkreślają „opiekuńcze” zachowania psa Burjaattikoria. Burjat, jak wcześniej wspomniano, chroni i strzeże rodziny oraz jej dobytku, doskonale rozumiejąc, że taka jest jego rola. Trudno dziwić się takiemu zachowaniu. Należy pamiętać, że w psach tych płynie pasterska krew, która od zawsze skłaniała do pilnowania stada przed rozmaitymi zagrożeniami. Możemy być pewni, że już sam widom potężnego, 70-kilogramowego, doskonale umięśnionego psa, zrobi wielkie wrażenie. Potencjalny włamywacz lub złodziej kilka razy zastanowi się czy warto zakradać się na teren naszej posesji. Warto zdać sobie sprawę z faktu, że sama nazwa Burjaattikoria w języku burjackim oznacza „psa pilnującego podwórza”. Swego czasu, wykorzystywany był do pilnowania buddyjskich klasztorów, co zapewniło mu przydomek „świętego psa”. Z takim kompanem na pewno cała rodzina poczuje się znacznie bezpieczniej.
Buryat-Mongolian Wolfhound jest psem, który wymaga odpowiedniej pielęgnacji oraz pełnowartościowej, odpowiednio zbilansowanej diety. Wybierając karmę dla przedstawiciela tej rasy, pamiętajmy, by była ona bogata nie tylko w mięso i dobrze przyswajalne białko, ale również witaminy oraz kwasy tłuszczowe, wzmacniające odporność. Dzięki nim, kości i stawy naszego pupila będą w znacznie lepszej kondycji. Warto pamiętać o tym nie tylko w sezonie letnim, gdy pies zażywa więcej ruchu. Dobrze zbilansowane jedzenie jest mu potrzebne także zimą, gdy pies rusza się mniej i zwiększa się ryzyko nadwagi lub otyłości. Burjaattikoira, Burjaattikoira
