Sport to świetna kondycja i sport to doskonałe zdrowie – czy jednak aby na pewno? Specjaliści szeroko propagują też informacje o tym, że sport pomaga w nauce. W jaki sposób i dlaczego tak się jednak dzieje? Konieczne przeczytaj wszystko o tym, co oferuje nam uprawianie sportu. Czy liczy się jedynie doskonała kondycja fizyczna? Jeszcze dziś sprawdź, czy i w jakich warunkach sport pomaga w nauce.
Naukowcy już dawno dowiedli aktywność fizyczna i zawody sportowe są kluczem do dobrego samopoczucia każdego ucznia i studenta. Nie można tego zaniedbywać w żadnym z naszych programów edukacyjnych. Odpowiedzmy sobie na to pytanie:
Czy sport pomaga w nauce?
Aktywność fizyczną postrzega się obecnie, jako katalizator uczenia się we wszystkich obszarach i grupach wiekowych.
Przykładowo, zajęcia przedszkolne obejmują bardziej zabawową aktywność fizyczną stosowaną na co dzień. Następnie począwszy od pierwszej klasy szkoły podstawowej, zaleca się wdrażać już standardy nauczania prawdziwego wychowania fizycznego. Zgodne z Krajowymi Standardami Edukacji Fizycznej publikowanymi przez Ośrodek Rozwoju Edukacji ORE. Sport pomaga w nauce również w wielu studenckim, dlatego lekcje wychowania fizycznego są w Polsce obecne na każdej uczelni i kierunku nauczania bez wyjątku. Zwolnieni z tego typu zajęć są natomiast dzieci, młodzież i studenci mający uniemożliwiające ćwiczenia fizyczne choroby i trwałe uszkodzenia ciała.
Światowa Organizacja Zdrowia WHO promuje informację, że sport pomaga w nauce
WHO ogłosiła też zalecenia odnośnie do aktywności fizycznej w różnym wieku. W pierwszej grupie ujęto właśnie dzieci i młodzież w wieku od 5 do 17 lat. Zalecając im minimum 60 min. umiarkowanych do intensywnych ćwiczeń aerobowych dziennie.
Do drugiej grupy WHO zaliczyła dorosłych w wieku 18-64 lat. Zalecając im ruch o umiarkowanej intensywności przez 150 min. tygodniowo lub intensywny wysiłek przez 75 min./tyg. Możliwe jest też łączenie wysiłku z dwóch różnych typów tak, aby ich równowartość była możliwie jak najbardziej zbliżona do wartości zalecanych powyżej. Dodatkowo minimum 2 razy w tygodniu. Dobrze jest też rozciągać duże grupy mięśniowe (np. mięśnie nóg, czy barków).
Do trzeciej grupy wiekowej WHO zaliczyła osoby starsze powyżej 65 roku życia, uznając, że ich potrzeby ruchowe pokrywają się w zasadzie z grupą starszych dorosłych 50-64 lat. Dodatkowo w tej grupie osób, szczególnie mających słabszą koordynację nerwowo-mięśniową, zaleca się pracę nad utrzymaniem równowagi, przynajmniej 3 razy na tydzień.
Program wychowania fizycznego powinien zawierać pewne podstawowe elementy.
W rzeczywistości badania naukowców zachodnich pokazują, że uczniowie, którzy uprawiają sport, finalnie zdobywają lepsze wykształcenie, niż ich rówieśnicy, którzy tego nie robią. W jaki jednak sposób sport pomaga w nauce? Kiedy można stwierdzić, że uprawiamy wystarczająco dużo ćwiczeń? Przyjrzyjmy się obszarom, w których udział w zajęciach sportowych jest korzystny dla dzieci w klasie i poza nią:
obszar fizyczny – sprawia, że zabawa jest bardzo ważna dla dzieci i młodzieży, do tego buduje siłę, kondycję, odporność i wytrzymałość, a także rozwija i doskonali umiejętności motoryczne i ogólne;
obszar poznawczy – podkreśla umiejętności krytycznego myślenia, takie jak podejmowanie decyzji, innowacje, podejmowanie ryzyka, rozwiązywanie problemów oraz organizacja pracy i życia, sport także poprawia koncentrację, buduje zaufanie i gotowość na wyzwania, a także uczy młodzież i studentów równoważenia udziału w sportach z innymi zobowiązaniami (szkolnymi, naukowymi);
socjoemocjonalny – rozwija ducha rywalizacji, uczy dyscypliny i radzenia sobie z porażką, wspiera pracę zespołową, kultywuje umiejętności współpracy, buduje pozytywne relacje z dorosłymi i rówieśnikami.
Ważne są też programy zajęć pozalekcyjnych związanych z uprawianiem różnych sportów. Powinny one zaczynać się mniej więcej w 3 lub 4 klasie szkoły podstawowej i być kontynuowane w szkole średniej oraz na studiach. Programy sportowe powinny być zgodne w zakresie rozwijania zdrowych i produktywnych obywateli.
Sport pomaga w nauce, a także w walce z otyłością.
Obecnie otyłość staje się coraz groźniejszą choroba cywilizacyjną. Już nawet jedna trzecia dzieci jest otyłych lub z nadwagą, gdy opuszczają szkołę podstawową. Jest więc duży nacisk na podnoszenie jakości wychowania fizycznego w szkołach podstawowych i średnich. Zbadano najnowsze analizy dotyczące ćwiczeń fizycznych w szkołach i znaleziono praktyczne sposoby na to, jak nauczyciele mają stosować te wyniki na lekcjach WF i nie tylko. Istnieje na przykład coraz więcej badań, które łączą aktywność fizyczną z poprawą osiągnięć w nauczaniu, zawodowych i nie tylko.
Nauka języków obcych
Na przykład badania przeprowadzone na uniwersytetach w Strathclyde i Dundee w Wielkiej Brytanii wykazały, że intensywne ćwiczenia fizyczne zwiększają wydajność nastolatków w nauce języka ojczystego i języków obcych, a także w przedmiotach matematycznych i innych. Dzieje się tak częściowo dlatego, że aktywność fizyczna poprawia przepływ krwi oraz natlenienie i funkcjonowanie mózgu. Gry, które są nieprzewidywalne i wymagają rozwiązywania problemów, mogą również poprawić funkcjonowanie wykonawcze (umiejętności, które pomagają mózgowi organizować i działać na podstawie informacji), które może przenieść się do doskonalenia rozwiązywania zadań edukacyjnych. Szkoły powinny więc opracowywać programy aktywności fizycznej tak, aby były one starannie zaplanowane i realnie wykonywane.
Warto przy tym wiedzieć, że przeprowadzanie sesji fitness na początku dnia, a nie po południu, a także utrzymywanie aktywności fizycznej dzieci w klasie, dodaje im energii i zwiększa ich zaangażowanie w lekcje. To nie tylko dobre nauczanie, ale stwarzające także naprawdę pozytywne środowisko nauki. Korzystne jest również przerywanie lekcji krótkimi impulsami aktywności fizycznej, aby poprawić koncentrację. Techniki takie od wielu dziesięcioleci z sukcesami stosuje się w Japonii, także wobec pracowników, nie tylko u uczniów. Może to przybrać formę 20-sekundowego rozgrzewki, a następnie 20-40 sekund intensywnej aktywności (np. skakanie na miejscu lub praca nad równowagą i koordynacją), a następnie odpoczynek w celu obniżenia rytmu serca i umożliwienia skupienia się na nauce.
Sport pomaga w nauce, a także oferuje korzyści behawioralne
Sport może mieć również pozytywny wpływ na zachowanie, czyli behawior. W badaniu National Youth Trust 2014 Youth Sport School Sport and Physical Activity Survey wykazano, że 70% szkół odnotowało pozytywny wpływ sportu na poprawę zachowania i spadek częstotliwości wagarowania wśród uczniów. Inne badanie z 2009 r. wykazało z kolei, że krótkie przerwy z aktywnością fizyczną między lekcjami poprawiały ogólne zachowanie w klasach. Ponadto dotychczasowe badania wykazały też, że jeśli szkoła zapewnia co najmniej 2 godz. zajęć W-F w tygodniu, wtedy dzieci są bardziej tolerancyjne względem siebie i lepiej pracują w grupach.
Sport grupowy zwiększa, poczucie więzi, jakie odczuwają młodzi ludzie ze swoją szkołą, ponieważ dzieci czują się wtedy potrzebne i szczęśliwe. Sport może naprawdę pomóc ludziom czuć się częścią zespołu. Może się to wydawać bardzo oczywiste, ale tego brakuje w życiu wielu młodych ludzi, którzy nie uprawiają sportów. Wysiłek fizyczny może być również okazją do rozwoju odporności i niezależnych umiejętności uczenia się. Główną korzyścią jest to, że uczniowie mogą zobaczyć, co robią źle i niezależnie pracować nad tym, jak to poprawić, rozmawiając z partnerem lub porównując swoje i jego osiągi z wynikami profesjonalnych sportowców. Uczeń może dzięki temu poprawić swoje techniki i naukę.
Sport pomaga w nauce – różnice między płciami
Badanie dla Women’s Sports and Fitness Foundation w Wielkiej Brytanii dowiodło, że ponad połowa dziewcząt jest zniechęcona do aktywności szkolnej. W raporcie stwierdzono też, że tylko 12% 14-letnich dziewcząt ma wystarczającą aktywność fizyczną w każdym tygodniu nauki, podczas gdy realizuje to aż dwa razy więcej chłopców. Naukowcy odkryli przy tym, że dziewczyny chcą być aktywne i zdrowe, ale często czują, że nie mają odpowiednich możliwości. W starszych klasach deprymują je również krwawienia i bóle miesiączkowe. Dziewczęta tracą motywację do uprawiania sportu po ukończeniu 7 lat, często w wyniku samoświadomości i utraty pewności siebie.
Wiele dziewcząt uważa sporty chłopców za zbyt trudne i męskie, a chłopcy uważają z kolei, że dziewczęta są za słabe i nie mają umiejętności fizycznych. Nauczyciele muszą więc lepiej motywować dziewczęta do udziału w ćwiczeniach, grach i zabawach sportowych. Wszystko to ma na celu poprawę motywacji uczniów w tym przedmiocie, a dzięki temu również poprawę ich percepcji, możliwości myślenia, zapamiętywania, nauki. Relacja między uczniem a nauczycielem i aspektem społecznym, to kolejny motywator.
Dlatego pozytywne interakcje są niezwykle ważne. Dobry nauczyciel musisz zaoferować program i wyzwania zarówno dla utalentowanych i mniej utalentowanych uczniów. Nastoletni chłopcy i dziewczęta mogą być też bardzo świadomi już swojego ciała. Więc jeśli ktoś chce nosić długie spodnie dresowe zamiast krótkich spodenek, należy mu na to pozwolić.
czy sport pomaga w nauce, czy sport pomaga w nauce, czy sport pomaga w nauce, czy sport pomaga w nauce, czy sport pomaga w nauce,
