Zainteresowanie i fascynacja dużymi psami od zawsze towarzyszyły człowiekowi. Z całą pewnością, jednym z powodów, dla którego tak wielu z nas kocha wielkie psy, jest zauroczenie ich siłą i potęgą. Jednak trzeba pamiętać, że brak kontroli i autorytetu może skutkować agresywnymi zachowaniami dużych czworonogów. Przykładem jest pies bandog – rasa nieuznana przez FCI, będąca krzyżówką dużych psów o walecznym usposobieniu. Coraz popularniejsza, także w Polsce.
Bandogi są psami, które w opinii wielu przejawiają agresję. Ich bojowy charakter wielokrotnie stawał się tematem licznych artykułów, dyskusji i wymiany argumentów między hodowcami i właścicielami tych psów. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że sama nazwa bandog nie jest oznaczeniem konkretnej rasy. To raczej symbol krzyżówki ras, najczęściej pitbulla z molosem. Narastająca liczba sprzeczności, jakich pełne są opracowania dotycząca bandogów jest jednym z głównych powodów, dla których FCI wciąż nie uznała bandoga z oficjalną rasę psów.
Pies Bandog – wygląd, temperament, charakter
W związku z tym, że bandog nie jest rasą, nie da się mówić o jakimkolwiek, jednolitym wzorcu dla tych psów. Z uwagi na fakt, że stanowią one krzyżówkę różnych ras, zarówno cechy zewnętrzne, jak i osobowość psów mogą znacznie różnić się od siebie. Jednak istnieje pewien zestaw cech wspólnych, który – choć nigdzie nie zapisany – wykształcił się przez dziesięciolecia krzyżowania psów takich jak molosy, bullteriery, pitbulle czy mastiffy. Cechy te, to z pewnością atletyczna sylwetka i doskonałe umięśnienie. Bandogi, powstające na skutek krzyżowania powyższych ras, osiągają duży wzrost i posiadają proporcjonalnie dużą głowę, osadzoną na silnej szyi.
Pies bandog posiada duże, szerokie łapy, a jego sylwetka prezentuje się elegancko i dostojnie. Miłośnicy dużych psów podkreślają walory zewnętrze bandogów, które zazwyczaj charakteryzują się bardzo wyraźnie zaznaczoną muskulaturą. Ze względu na mnogość krzyżowań, bandogi nie mają jasno sprecyzowanego wzorca, jeśli chodzi o umaszczenie. Barwa sierści bandogów może być rozmaita, spotyka się zarówno bandogi czarne, brązowe, szare, jaśniejsze jak i o mieszanym umaszczeniu.
Historia psa Bandog
Historia bandogów sięga przełomu XVII i XVIII wieku, a za ich ojczyznę uznawana jest Anglia. To właśnie wtedy, zaczęto krzyżować ze sobą rasy dużych psów o walecznym usposobieniu. Cel takich krzyżówek do dziś nie została jasno określony. Podczas gdy jedni przekonują, że celem krzyżowania jest uzyskanie rasy doskonałych psów obronnych inni podkreślają, że efektem jest jedynie kumulacja agresji i uwidocznienie najbardziej niepożądanych cech. Przy założeniu, że prawda- jak to zwykle bywa – leży pośrodku, stwierdzić można, że bandogi to psy obronne o ofensywnym charakterze.
Bandogi, jakie znamy obecnie „stworzył” amerykański weterynarz dr John Swinford. W latach 60. ubiegłego wieku, Swinford krzyżował molosy z bulterierami, chcąc uzyskać nową, silną rasę o dominującym charakterze. Swojego dzieła nie zdążył jednak dokończyć, gdyż przeszkodziła mu śmierć. Jednak zaraził on swoją pasją do pozyskiwania silnych psów wielu pasjonatów, którzy od tej pory na własną rękę kontynuowali jego pracę. Do dziś trudno jednoznacznie zdefiniować przyczyny stworzenia tej charakterystycznej rasy. Wielu zarzucało Swinfordowi, że u podstaw jego działania leży stworzenie brutalnego i agresywnego psa, rozszarpującego inne psy w nielegalnych walkach. Zarzut ten do dziś unosi się nad hodowcami i zwolennikami bandogów na całym świecie. Ich nieustępliwość i bojowy charakter powodują, że bandogi mają opinię agresorów.
Bandog a rodzina
Inni podkreślają, że pies ten jest wspaniałym towarzyszem i obrońcą rodziny, kocha małe dzieci i jest gotowy oddać życie za swoich najbliższych. Tak duży rozrzut opinii musi rodzić kontrowersje. Co ciekawe, pies bandog nie przyjął się na zachodzie Europy. Znawcy tematu podkreślają, że winne temu są surowe obwarowania dotyczące hodowli ras niebezpiecznych w krajach takich jak Francja, Niemcy czy Hiszpania. Bandogi są za to coraz popularniejsze na terenie Europy środkowej i wschodniej. Pierwszym krajem środkowoeuropejskim, w którym zaczęto krzyżować te psy, czerpiąc wzorce z pracy dra Swinforda, była Słowacja. Pies Bandog pojawił się na tym terenie w latach 80. Stopniowo, bandogi zaczęły cieszyć się popularnością także u drugich naszych południowych sąsiadów – Czechów. W Polsce, właściciele bandogów często wymieniają się uwagami i dyskutują o tej specyficznej rasie psów na forach internetowych.
Szkolenie bandogów
Tym, co charakteryzuje takie dyskusje jest duża niespójność. Opinie pozytywne, wychwalające bandogi i podkreślające ich ponadprzeciętne zdolności obronne, przeplatają się z krytyką, wskazującą na agresję i nieustępliwość. Trudno nie zgodzić się z opinią, że rasa ta jest niezwykle kontrowersyjna. Zwolennicy podkreślają, że pies bandog nie zaatakuje niesprowokowany, a jego godność i poczucie własnej wartości nie pozwalają na „obszczekiwanie” przechodniów. Jednak opinia, jakoby bandogi hodowane były w celu wystawiania ich w walkach psów, mocno działa na wyobraźnię przeciwników rasy. Zwłaszcza, kiedy połączymy ją z potężną muskulaturą i ostrymi zębami bandogów.
I tutaj dochodzimy do jednego z podstawowych problemów, jaki wiąże się z tymi psami. A jest nim wybór odpowiedniej metody szkoleniowej. Nie podlega żadnej wątpliwości fakt że pies ten wymaga konsekwencji w szkoleniu. Twarda ręka i autorytet właściciela nie mogą jednak oznaczać agresji. Wszelkie formy znęcania się nad psem, używanie wobec niego przemocy oraz innych form karcenia mogą spowodować, że pies bandog obróci się przeciwko swemu właścicielowi. Charakterystyczną cechą bandogów, wynikającą z ich temperamentu, jest ochota do przejmowania inicjatywy. Wysokie poczucie własnej wartości, świadomość swojej siły, temperament. Wszystko to sprawia, że bandog wkracza do akcji, kiedy widzi, że jego właściciel sobie nie radzi. Szkoląc tego psa, musimy wykazywać się żelazną konsekwencją, by wpoić mu elementarne zasady właściwego zachowania już w wieku szczenięcym.
